دوره مدیریت زخم و استومی؛مقدمه

یک افتادن، یک خراش... اوه، درد دارد! این آسیب های کوچک روزمره اگرچه سطحی هستند، نیاز به مراقبت ویژه دارند. پوست در برابر تهاجمات خارجی محافظت می کند و به عنوان یک مانع از بدن عمل می کند. زخم ناشی از سوراخ شدن پوست، می تواند کم و بیش جدی باشد. مهم است که 3 مرحله را برای درمان دقیق آن دنبال کنید و با محدود کردن خطر عفونت، بهبودی سریع را تقویت کنید.

ثبت‌نام در دوره مدیریت زخم و استومی می‌تواند مزایای زیادی برای کسانی که علاقه‌مند به کار در حوزه‌های درمانی و مراقبتی هستند، داشته باشد. این دوره‌ها به‌ویژه برای پرستاران، پزشکان، و دیگر متخصصان مراقبتی مفید هستند، زیرا با توجه به افزایش نیاز به مراقبت‌های تخصصی در این زمینه‌ها، تقاضا برای افراد ماهر در مدیریت زخم و استومی در حال رشد است. در ادامه دلایل مختلف برای ثبت‌نام در این دوره آورده شده است:

 

1. افزایش تقاضا برای تخصص در مدیریت زخم و استومی

با توجه به روند پیری جمعیت و افزایش بیماری‌هایی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی عروقی، و سرطان، تعداد بیماران با زخم‌های مزمن و استومی در حال افزایش است. این امر نیاز به متخصصانی با دانش و مهارت‌های تخصصی برای مدیریت زخم‌ها و استومی‌ها را بیشتر کرده است. گذراندن دوره مدیریت زخم و استومی به شما این امکان را می‌دهد که در این زمینه با کمبود متخصصان ماهر روبه‌رو نشوید و شانس بیشتری برای یافتن شغل داشته باشید.

 

2. افزایش کیفیت زندگی بیماران

مدیریت صحیح زخم‌ها و استومی‌ها نقش بسیار مهمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران دارد. با یادگیری روش‌های تخصصی در این دوره، شما می‌توانید به بیماران کمک کنید تا زخم‌هایشان سریع‌تر التیام یابند و با استومی‌های خود بهتر کنار بیایند. این امر به افزایش رضایت بیماران و کاهش عوارض مربوط به زخم‌ها و استومی‌ها منجر می‌شود.

 

3. پیشگیری از عوارض و عفونت‌ها

زخم‌ها و استومی‌ها اگر به درستی مدیریت نشوند، می‌توانند منجر به عفونت‌های جدی، به‌ویژه در بیماران با سیستم ایمنی ضعیف شوند. در این دوره، شما یاد خواهید گرفت که چگونه از بروز عفونت‌ها پیشگیری کرده و بهترین شیوه‌های مراقبتی را برای درمان سریع‌تر و مؤثرتر زخم‌ها و استومی‌ها به کار ببرید.

 

4. توانمندسازی در درمان و مراقبت از زخم‌های مزمن

بسیاری از بیماران با زخم‌های مزمن مانند زخم‌های فشاری (فشار زخم) یا زخم‌های ناشی از بیماری‌هایی مانند دیابت، به مراقبت‌های ویژه و طولانی‌مدت نیاز دارند. این دوره به شما مهارت‌های لازم برای ارزیابی، مدیریت و درمان این نوع زخم‌ها را آموزش می‌دهد. شما قادر خواهید بود برنامه‌های درمانی مؤثر و فردی‌سازی‌شده برای بیماران خود طراحی کنید.

 

5. آشنایی با جدیدترین روش‌ها و فناوری‌ها

دوره مدیریت زخم و استومی شما را با جدیدترین تکنیک‌ها، تجهیزات و محصولات مراقبتی آشنا می‌کند. به‌عنوان مثال، شما با انواع پانسمان‌های پیشرفته، فناوری‌های جدید در درمان زخم‌ها، و تکنیک‌های استومی (مانند مراقبت از کیسه‌های استومی) آشنا خواهید شد. این آگاهی به شما کمک می‌کند که مراقبت بهینه‌تری را برای بیماران خود ارائه دهید.

 

6. پیشرفت در مسیر شغلی و ارتقای حرفه‌ای

داشتن تخصص در مدیریت زخم و استومی می‌تواند به پیشرفت شغلی شما کمک کند. بسیاری از مراکز درمانی به دنبال افراد متخصص در این حوزه‌ها هستند و دوره‌های تخصصی می‌تواند شانس شما را برای ارتقاء شغلی یا دریافت مسئولیت‌های بیشتری در سازمان‌های بهداشتی افزایش دهد. شما می‌توانید به عنوان مشاور در بیمارستان‌ها، مراکز بهداشتی، یا حتی در درمانگاه‌های خصوصی مشغول به کار شوید.

 

7. یادگیری مهارت‌های بین فردی و مشاوره به بیماران

یکی از جنبه‌های مهم مراقبت‌های مربوط به زخم و استومی، توانایی برقراری ارتباط مؤثر با بیماران است. در این دوره، شما مهارت‌های لازم برای مشاوره به بیماران و خانواده‌های آنان را خواهید آموخت، از جمله چگونگی آموزش آن‌ها در مورد مراقبت از زخم‌ها و استومی‌ها در خانه. این مهارت‌ها می‌تواند به ارتقای خودمراقبتی بیماران و پیشگیری از عوارض بعدی کمک کند.

 

8. کار در محیط‌های پزشکی متنوع

متخصصان مدیریت زخم و استومی می‌توانند در انواع مختلف مراکز درمانی از جمله بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، خانه‌های سالمندان، مراکز توانبخشی، و حتی به‌صورت مستقل به بیماران خدمات‌رسانی کنند. این تنوع محیط‌های کاری باعث می‌شود که شما بتوانید در زمینه‌ای که علاقه‌مند هستید، فعالیت کنید.

 

9. پاسخگویی به نیازهای خاص بیماران

بیماران مختلف نیازهای متفاوتی در زمینه مراقبت از زخم‌ها و استومی‌ها دارند. این دوره به شما کمک می‌کند تا با توجه به نوع بیماری و وضعیت فیزیکی بیمار، شیوه‌های مناسب و مؤثر درمان را انتخاب کرده و به نیازهای ویژه هر بیمار پاسخ دهید. این به ویژه برای بیمارانی که از بیماری‌های مزمن رنج می‌برند یا دارای شرایط خاص هستند، بسیار مهم است.

 

10. رضایت شخصی و حرفه‌ای

داشتن توانایی کمک به بیماران در شرایط دشوار و تأثیرگذاری بر بهبود وضعیت جسمی و روانی آن‌ها حس رضایت بالایی را برای شما به همراه خواهد داشت. شما نه‌تنها در شغل خود موفق خواهید بود، بلکه می‌توانید تفاوت مثبتی در زندگی بیماران ایجاد کنید.

 

دوره مدیریت زخم و استومی یک فرصت عالی برای کسانی است که می‌خواهند در یکی از زمینه‌های مهم مراقبتی و درمانی تخصص پیدا کنند. این دوره به شما مهارت‌های لازم برای مدیریت زخم‌های مزمن و استومی‌ها را آموزش می‌دهد و به شما کمک می‌کند تا در محیط‌های پزشکی مختلف شغلی را پیدا کرده و در حرفه خود پیشرفت کنید. علاوه بر این، شما به بیمارانی که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند، کمک خواهید کرد و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها را مشاهده خواهید کرد.

 برای کسب اطلاعات بیشتر کلیک کنید:دوره های پرستاری با مدرک بین المللی-گرفتن مدرک دستیار پزشک-دوره زیبایی برای پزشکان

 

برای گذراندن دوره مدیریت زخم با ما تماس بگیرید.

دوره مدیریت زخم و استومی یک دوره تخصصی است که به آموزش اصول و مهارت‌های مربوط به مراقبت و مدیریت زخم‌ها و استومی‌ها می‌پردازد. این دوره به منظور ارتقای کیفیت مراقبت از بیماران با زخم‌های مزمن، زخم‌های فشاری، زخم‌های ناشی از دیابت، و بیماران دارای استومی طراحی شده است. هدف این دوره، افزایش دانش و مهارت‌های حرفه‌ای کادر درمانی برای بهبود نتایج بالینی و کیفیت زندگی بیماران است.

 

محتوای دوره مدیریت زخم و استومی:

مبانی زخم و استومی:

تعریف و طبقه‌بندی انواع زخم‌ها (زخم‌های حاد، مزمن، فشاری، دیابتی و ...)

فرآیند بهبودی زخم و مراحل آن (التهاب، تکثیر، ترمیم)

معرفی استومی و انواع آن (کولستومی، ایلئستومی و ...)

 

ارزیابی زخم و استومی:

ارزیابی بالینی زخم (ابعاد، عمق، ترشحات و وضعیت بافت)

ارزیابی وضعیت بیمار و عوامل تأثیرگذار بر بهبودی زخم

ارزیابی استومی (وضعیت پوست اطراف استومی و نحوه نگهداری آن)

 

مدیریت زخم:

روش‌های درمان زخم‌های مزمن و حاد

آشنایی با انواع پانسمان‌ها و نحوه استفاده از آن‌ها (پانسمان‌های فومی، آلژینات، هیدروژل و ...)

مدیریت عفونت زخم و پیشگیری از عوارض

 

مدیریت استومی:

تکنیک‌های مراقبت از استومی و نحوه تعویض کیسه استومی

مدیریت عوارض استومی (قرمزی، عفونت و ...)

مشاوره و آموزش به بیماران و خانواده‌ها در مورد مراقبت از استومی

 

پیشگیری از زخم‌های فشاری:

ارزیابی ریسک زخم‌های فشاری و طراحی استراتژی‌های پیشگیری

آموزش مراقبت از پوست و مراقبت‌های بهداشتی برای جلوگیری از زخم‌های فشاری

 

آموزش به بیمار و خانواده:

ارائه مشاوره‌های لازم به بیماران و خانواده‌ها درباره مدیریت زخم و استومی

آموزش‌های لازم برای خودمراقبتی و بهبود کیفیت زندگی

 

کارگاه‌های عملی:

شبیه‌سازی‌های عملی در مراقبت از زخم و استومی

آموزش تکنیک‌های صحیح پانسمان و تعویض کیسه استومی

حل مسائل و چالش‌های واقعی در مدیریت زخم و استومی

 

استفاده از تکنولوژی‌های نوین:

آشنایی با تجهیزات و تکنیک‌های پیشرفته مانند درمان با فشار منفی (NPWT) و فناوری‌های نوین پانسمان

بررسی ابزارهای دیجیتال برای مدیریت و پایش زخم و استومی

 

مخاطبین دوره مدیریت زخم و استومی:

پرستاران: به ویژه پرستاران بخش‌های جراحی، مراقبت‌های ویژه و بهداشت عمومی

پزشکان عمومی و متخصص: پزشکان در حوزه‌های جراحی، پوست و غدد

فیزیوتراپیست‌ها و کاردرمانگران: که در حوزه بازتوانی بیماران دارای زخم و استومی فعالیت می‌کنند

متخصصان تغذیه: به دلیل نقش تغذیه در بهبود زخم و استومی

مددکاران اجتماعی و مشاوران سلامت: برای ارائه حمایت‌های روانی و اجتماعی به بیماران

 

مزایای شرکت در دوره:

افزایش مهارت‌های بالینی: با یادگیری روش‌های مدیریت زخم و استومی

توانمندی در ارائه مراقبت‌های بهینه: و مشاوره به بیماران و خانواده‌ها

دریافت مدرک معتبر: که نشان‌دهنده تسلط به مراقبت از زخم و استومی است

بهبود کیفیت زندگی بیماران: با آموزش‌های صحیح و مراقبت‌های تخصصی

 

این دوره‌ها معمولاً به صورت حضوری و آنلاین در بیمارستان‌ها و مراکز آموزشی معتبر ارائه می‌شوند و می‌توانند شامل مدرک معتبر برای شرکت‌کنندگان باشند.

نحوه ارزیابی و طبقه‌بندی زخم‌ها در فرایند درمان چگونه است؟

ارزیابی و طبقه‌بندی زخم‌ها در فرایند درمان به منظور تشخیص دقیق وضعیت زخم، انتخاب بهترین روش درمانی و پیش‌بینی روند بهبودی بسیار مهم است. ارزیابی دقیق زخم‌ها می‌تواند به کاهش عوارض، تسریع بهبودی و جلوگیری از مشکلات اضافی کمک کند. در اینجا مراحل ارزیابی و طبقه‌بندی زخم‌ها آورده شده است:

 

1. ارزیابی بالینی زخم

این مرحله شامل ارزیابی ویژگی‌های فیزیکی زخم و وضعیت عمومی بیمار است. ارزیابی زخم‌ها به‌طور معمول شامل موارد زیر می‌شود:

الف) اندازه و عمق زخم

اندازه: طول، عرض و عمق زخم باید اندازه‌گیری شوند. این اطلاعات برای پیگیری بهبود و تعیین روش درمان مناسب ضروری است.

عمق: زخم‌های سطحی (در لایه‌های بالایی پوست) و زخم‌های عمیق (که به بافت‌های زیرین یا عضلات آسیب می‌زنند) تفاوت‌هایی در روند درمان دارند.

ب) نوع و ظاهر زخم

خونریزی: نوع خونریزی (مداوم، متناوب، یا شدید) و ویژگی‌های آن بررسی می‌شود.

ظاهر زخم: وضعیت بافت زخم، از جمله اینکه آیا زخم خشک، مرطوب، قرمز یا عفونی است، باید ارزیابی شود.

ج) وضعیت حاشیه زخم

بررسی اینکه آیا حاشیه‌های زخم صاف یا ناهموار هستند، ممکن است نشان‌دهنده عفونت یا فرآیندهای التهابی باشد.

د) ترشحات زخم

ترشحات زخم (رنگ، مقدار، و بو) می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت عفونت یا التهاب در زخم باشد.

شفاف و زرد: ممکن است نشان‌دهنده بهبودی یا التهاب خفیف باشد.

سبز یا سیاه: ممکن است نشانه عفونت باشد.

ه) وضعیت اطراف زخم

بررسی پوست اطراف زخم از نظر قرمزی، تورم، گرما یا تغییرات دیگر برای شناسایی نشانه‌های عفونت ضروری است.

 

2. طبقه‌بندی زخم‌ها

زخم‌ها به طور معمول براساس عواملی چون علت، عمق، و وضعیت ترمیم طبقه‌بندی می‌شوند.

 

الف) طبقه‌بندی براساس علت

زخم‌های حاد: به طور معمول به علت آسیب‌های خارجی (مانند بریدگی، سوختگی یا تصادف) رخ می‌دهند و بهبودی آن‌ها در مدت زمان کوتاه‌تری ممکن است.

زخم‌های مزمن: این زخم‌ها به دلایل طولانی‌مدت مانند بیماری‌های مزمن (دیابت، بیماری‌های قلبی، یا اختلالات عروقی) ایجاد می‌شوند و اغلب بهبودی طولانی‌تری دارند.

زخم‌های جراحی: پس از جراحی‌ها ایجاد می‌شوند و بسته به نحوه مراقبت و شرایط بیمار، ممکن است از نوع حاد یا مزمن باشند.

ب) طبقه‌بندی براساس عمق

زخم‌های سطحی: زخم‌هایی که تنها به لایه‌های بالایی پوست آسیب می‌زنند.

زخم‌های عمقی: زخم‌هایی که به لایه‌های عمیق‌تری از پوست، بافت‌های عضلانی یا حتی استخوان‌ها نفوذ می‌کنند.

ج) طبقه‌بندی براساس وضعیت ترمیم

زخم‌های ترمیم‌پذیر: زخم‌هایی که به طور طبیعی و در مدت زمان کوتاه بهبود می‌یابند.

زخم‌های مزمن یا مقاوم: زخم‌هایی که روند بهبودی آن‌ها به دلایل مختلف به تأخیر می‌افتد (مثل زخم‌های دیابتی، زخم‌های فشار).

 

3. سیستم‌های طبقه‌بندی زخم‌ها

در برخی از دوره‌های آموزشی و نیز در سیستم‌های درمانی مختلف، از سیستم‌های خاصی برای طبقه‌بندی زخم‌ها استفاده می‌شود. برخی از رایج‌ترین این سیستم‌ها عبارتند از:

 

الف) سیستم گرید زخم‌های فشار (PUSH)

این سیستم برای ارزیابی زخم‌های ناشی از فشار (زخم بستر) استفاده می‌شود و بر اساس معیارهایی مانند اندازه زخم، ترشحات، و وضعیت بافت زخم طبقه‌بندی می‌شود.

 

ب) سیستم نیومن (Newman)

این سیستم به‌طور خاص برای ارزیابی عمق و وضعیت زخم‌های دیابتی استفاده می‌شود. زخم‌ها در این سیستم به 5 دسته تقسیم می‌شوند، که از زخم‌های سطحی تا زخم‌هایی که به بافت‌های عمیق آسیب می‌زنند، متفاوت هستند.

 

ج) سیستم درجه‌بندی سوختگی (درجه 1 تا 3)

درجه 1: سوختگی‌های سطحی که تنها لایه‌های بالایی پوست را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

درجه 2: سوختگی‌هایی که به لایه‌های زیرین پوست آسیب می‌زنند و ممکن است تاول ایجاد کنند.

درجه 3: سوختگی‌های عمیق که به تمام لایه‌های پوست و حتی بافت‌های زیرین آسیب می‌زنند.

 

4. ارزیابی ریسک عفونت

یکی از بخش‌های کلیدی در ارزیابی زخم، شناسایی علائم عفونت است. این ارزیابی معمولاً شامل موارد زیر است:

افزایش دما یا تورم اطراف زخم

ترشحات زخم به رنگ سبز یا زرد با بوی ناخوشایند

افزایش درد یا حساسیت

قرمزی و گرمای غیرمعمول در اطراف زخم

 

5. ارزیابی وضعیت عمومی بیمار

ارزیابی وضعیت عمومی بیمار از جمله بررسی بیماری‌های زمینه‌ای (دیابت، فشار خون بالا، اختلالات گردش خون و...) و وضعیت تغذیه‌ای بیمار می‌تواند بر روند بهبودی زخم تأثیر بگذارد.

 

ارزیابی دقیق و طبقه‌بندی صحیح زخم‌ها در روند درمان، نقش اساسی در انتخاب روش‌های درمانی مناسب و پیگیری روند بهبودی دارد. هرچه ارزیابی دقیق‌تر و تخصصی‌تر باشد، احتمال موفقیت درمان بیشتر خواهد بود. متخصصان باید با استفاده از ابزارهای طبقه‌بندی و ارزیابی، شرایط زخم‌ها را به درستی شناسایی و اقدام‌های درمانی مناسب را انجام دهند.

چگونه زخم را درمان کنیم؟

مرحله اول: زخم را با یک ماده ضد عفونی کننده تمیز و ضد عفونی کنید

قبل از اقدام به مراقبت از زخم، شستن دست ها با آب تمیز و صابون به مدت حداقل 30 ثانیه ضروری است.

تمیز کردن زخم اولین گام ضروری در ارتقاء بهبودی خوب است. تمیز کردن زخم با آب شفاف و ولرم ضروری است تا خون یا هر گونه زباله ای که ممکن است وجود داشته باشد (مانند سنگ و غیره) از بین برود.

همچنین می توانید در صورت نبود آب جاری از یک ضد عفونی کننده استفاده کنید.

 

چگونه زخم را درمان کنیم؟

مرحله دوم: زخم را با یک پانسمان محافظ محافظت کنید

سپس پانسمانی را انتخاب کنید که از زخم در برابر آلودگی و باکتری محافظت کند تا از هر گونه خطر آلودگی جلوگیری شود. در هر تعویض پانسمان، تمیز کردن زخم مطابق با مرحله 1 مهم است. مراقبت از آن باید تا زمان بهبودی ادامه یابد، که در صورت زخم سطحی ممکن است تا 2 هفته طول بکشد.

 

چگونه زخم را درمان کنیم؟

مرحله 3: از یک پانسمان شفابخش استفاده کنید

هنگامی که خونریزی متوقف شد، پانسمان های درمانی برای ترمیم زخم تجویز می شوند. به لطف فناوری خود، آنها تسکین و راحتی را تا زمانی که آسیب به طور کامل ناپدید شود، فراهم می کنند.

 

چگونه زخم را به درستی ضد عفونی و تمیز کنیم؟

زخم‌های پوستی (خراشیدگی، بریدگی، سوختگی و غیره) بسته به ماهیت و محل آن‌ها را می‌توان در خانه درمان کرد یا نیاز به مشاوره، گاهی فوری یا در طول روز داشت. برای تمیز کردن پوست، ضد عفونی کننده محصول ضروری در داروخانه آن است. کدام را بگیریم؟ که در این صورت ؟ توصیه ما برای درمان مناسب و محافظت از زخم، به منظور ارتقاء بهبود خوب.

زخم پوستی چیست؟

چگونه از زخم مراقبت کنیم؟

کدام ضد عفونی کننده یا ضد عفونی کننده را انتخاب کنیم؟

چگونه از ضد عفونی کننده استفاده کنیم؟

چگونه زخم را سریع تر ترمیم کنیم؟

زخم: چه زمانی فوراً مشورت کنیم؟

زخم عفونی: چه باید کرد؟ چگونه آن را درمان کنیم؟

ما خودمان را می بریم و اکنون یک زخم به یک نقطه ورود ایده آل برای میکروب ها تبدیل می شود. آنها شرایط مساعدی را در آنجا پیدا می کنند تا تکثیر شوند، که می تواند منجر به آبسه (درد، قرمزی موضعی، تورم، چرک) یا حتی عفونت همراه با تب شود. ضد عفونی کردن پوست پس از ضربه ضروری است.

 

زخم پوستی چیست؟

تارنمای سلامت ​​توضیح می دهد: "زخم پوستی، باز شدن (یا شکستگی) در پوست به دلیل مکانیکی است. زخم بسته به موارد زیر کم و بیش جدی است:

محل آن (به عنوان مثال شدت زخم های صورت)؛

وسعت آن؛

عمق آن این سایت ادامه می دهد: «این می تواند به لایه های مختلف پوست (اپیدرم در سطح، درم و هیپودرم در عمق)، سپس به تاندون ها، ماهیچه ها، اعصاب، عروق و اندام ها برسد.

 بیشتربدانید:کمک دندانپزشک-دوره آموزش مدیریت زخم-دستیار کنار دندانپزشک-آموزش مدیریت زخم

انواع زخم چیست؟

به طور کلی دو نوع زخم خوش خیم وجود دارد که می توانید خودتان در خانه درمان کنید:

برش ها؛

خراش (یا ساییدگی).

زخم ها را نیز می توان به روش های مختلفی طبقه بندی کرد:

زخم های حاد (که به طور ناگهانی، خود به خود ظاهر می شوند و در عرض چند روز تا چند هفته ناپدید می شوند).

زخم های مزمن "یک زخم بد از 4 تا 6 هفته از تکامل، بسته به علت آن، مزمن در نظر گرفته می شود. علل زخم های مزمن شامل زخم های پا، زخم های فشاری، زخم های دیابتی و کنده های قطع عضو هستند." ;

زخم های ایتروژنیک که توسط پزشکان برای اهداف درمانی یا تشخیصی ایجاد می شود (پنکسیون، برش، بیوپسی و غیره).

 

چگونه از زخم مراقبت کنیم؟

مؤسسه تحقیقاتی بهزیستی، پزشکی و سلامت ورزش توصیه می‌کند قبل از ضدعفونی کردن زخم خوش‌خیم، در اینجا مواردی وجود دارد که باید انجام دهید:

 

«همیشه قربانی زخم را از قبل بنشینید یا دراز بکشید تا از افتادن در اثر ناراحتی با دیدن خون جلوگیری کنید.

در صورت امکان، در صورت مداخله، پس از صابون زدن طولانی دست، مچ و ساعد یا شستن با محلول هیدروالکلی، دستکش بپوشید.

در صورت خونریزی شدید: فشرده سازی و پرسیدن اینکه آیا فرد تحت درمان با هدف رقیق کردن خون (ضد انعقاد یا آسپرین) قرار نمی گیرد یا خیر.

زخم سطحی و عمیق

تشخیص زخم سطحی معمولاً خوش خیم از زخم عمیق مهم است. «زخم زمانی به سطحی گفته می شود که فقط پوشش پوست یا بافت های زیرین آن را تحت تأثیر قرار دهد». اگر ناحیه آسیب دیده سرشار از عروق کوچک سطحی (پوست سر) باشد، خونریزی می تواند شدید باشد. برعکس، "زخم زمانی عمیق است که ساختارهای "نجیب" (شریان‌ها، اعصاب، احشاء) را درگیر کند. سپس خونریزی باید با جراحی (با انعقاد الکتریکی، بستن عروق کوچک خونریزی‌دهنده و غیره) متوقف شود.

 

کدام ضد عفونی کننده یا ضد عفونی کننده را انتخاب کنیم؟

انتخاب ماده ضد عفونی کننده با توجه به ماهیت زخم انجام می شود.

 

روی زخم باز یا خراشیدگی

از یک ضد عفونی کننده بدون الکل استفاده کنید تا باعث درد یا تحریک پوست آسیب دیده نشود. در عوض، کلرهگزیدین در محلول آبی یا یک مشتق کلردار (مانند داکین) استفاده می شود، دو ضد عفونی کننده با طیف وسیع، فعال بر روی اکثر میکروب ها (باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها) و قدرتمند. 10 حجم پراکسید هیدروژن خونریزی از زخم های سطحی را محدود می کند. از مشتقات ید (بتادین) که در بیمارستان ها استفاده می شود اجتناب کنید، زیرا آنها پوست را رنگ می کنند و تکامل زخم را می پوشانند.

 

پراکسید هیدروژن چیست؟

پراکسید هیدروژن که به عنوان ضد عفونی کننده استفاده می شود یک محلول رقیق است که گفته می شود 10 حجم است (قابلیت آزادسازی 10 برابر حجم خود از اکسیژن گازی). این دارو به دلیل توانایی آن در تمیز کردن زخم های خوش خیم پوست و ایجاد ضد عفونی کننده و همچنین به دلیل خاصیت هموستاتیک (توقف خونریزی) در هنگام خونریزی بینی نشان داده شده است. .

 

برای گذراندن دوره مدیریت زخم با ما تماس بگیرید.

روی زخم بسته (شاخه، ناخن فرورفته پا، پارونیشیا)

فرمولی را انتخاب کنید که به راحتی به لایه سطحی پوست نفوذ کند. این مورد مربوط به ستریمید یا هگزامیدین است که با غلظت بالایی از الکل همراه است. محصولاتی که ضدعفونی کننده ضعیف هستند و پوست را رنگ می کنند مانند جیوه سین یا ائوزین را فراموش کنید.

 

 درمان زخم ها چیست؟

در صورت زخم جزئی، شستشوی دقیق ساده با آب گرم و صابون می تواند اکثر میکروب ها را از بین ببرد. این مرحله باید با شستشوی به همان اندازه دقیق دنبال شود زیرا برخی از ضد عفونی کننده ها می توانند با وجود صابون غیرفعال شوند. سپس، قبل از محافظت از زخم با یک پانسمان، می توان از یک ضد عفونی کننده موضعی استفاده کرد. پانسمان محافظ باید هر روز به مدت 2-3 روز و سپس هر 2 روز یکبار تعویض شود. در هر تعویض پانسمان، بهتر است آن را به آرامی با آب یا محلول نمکی تمیز کنید.

در افراد بدون اختلال لخته شدن شناخته شده، داروهای ضد خونریزی سیستمیک (هموستاتیک) غیر ضروری است. فشرده سازی زخم برای چند دقیقه اغلب کافی است.

 

خانواده های مختلف ضد عفونی کننده ها

آنتی سپتیک ها بسیار زیاد هستند و به خانواده های شیمیایی مختلفی تعلق دارند. آنها در توانایی خود برای از بین بردن تعداد کمتر یا بیشتر میکروب متفاوت هستند. رایج ترین ضد عفونی کننده های مورد استفاده بیگوانیدها (کلرهگزیدین و هگزامیدین) و همچنین مشتقات کلر و ید هستند.

 

لازم است آنتی سپتیک ها را به شکل تک دوز یا بطری های کوچک ترجیح دهید (پس از باز شدن، ضد عفونی کننده ها می توانند به طور متناقضی آلوده شوند). رعایت دستورالعمل های استفاده (خالص یا رقیق شده، شستشو، تاریخ انقضا و غیره) مهم است.

همیشه باید از ترکیب چند ضد عفونی کننده اجتناب شود. خطر از بین بردن اثرات آنها یا در برخی موارد می تواند منجر به تشکیل محرک شود.

 

کلرهگزیدین

در محلول آبی استفاده از آن بدون درد است. به همین دلیل در کودکان به خصوص به صورت اسپری کاربرد فراوانی دارد.

 

چگونه زخم یا جراحت را درمان کنیم؟

هدف از مراقبت از زخم این است که آنها را قادر سازد تا در شرایط خوب به بهترین شکل ممکن التیام یابند و از خطر عفونت جلوگیری شود. بی توجهی به مراقبت صحیح از زخم خطر عوارض قابل پیشگیری را به همراه دارد. پس در مراقبت از زخم یا جراحت سختگیر باشید!

 

تمیزکردن

اطراف زخم باید پوست را از تمام کثیفی ها (خاک، زنگ زدگی و ...) با آب و کمی صابون شسته شود.

زخم از داخل به بیرون، زیر آب لوله کشی و سپس با آب صابون تمیز می شود.

 

ضد عفونی کنید

ضدعفونی واقعی با استفاده از کمپرس های استریل یا پارچه های نخی تمیز (اما نه واشر) و یک ضدعفونی کننده مایع انجام می شود. چندین محصول آماده برای استفاده مانند محلول های ید وجود دارد. در صورت امکان از لمس زخم با انگشتان خودداری کنید.

خوب است بدانید: پس از باز شدن، پراکسید هیدروژن فقط برای یک یا دو ماه اعتبار دارد. اتر بیشتر از الکل ضدعفونی نمی کند و در درمان زخم ها استفاده نمی شود (آزار می دهد و بهبود را به تاخیر می اندازد).

 

محافظت

به جز مواقعی که زخم واقعا سطحی است، پوشاندن آن با یک پانسمان انسدادی (خرید شده در داروخانه) توصیه می شود. ثابت شده است که به لطف مواد تولید شده توسط ارگانیسم که فاز ترمیم آسیب را آغاز کرده است، بهبود در یک محیط مرطوب سریعتر اتفاق می افتد. علاوه بر این، پانسمان از زخم در برابر باکتری های بیرونی محافظت می کند.

 

مرتب چک کنید

یک زخم باید به طور منظم بازرسی و ضد عفونی شود. باند او در صورت کثیف شدن باید حداقل هر دو روز یا حتی زودتر تعویض شود.

بی اعتمادی! پس از چند روز، هرگونه تورم، قرمزی، گرمی یا چرکی (همراه با ترشح چرک) یا تب ممکن است نشانه عفونت باشد.

 

زخم مزمن چگونه التیام می یابد؟

مراقبت از زخم مزمن یک روش درمانی است که چالش برانگیز است، نیاز به حرفه ای بودن، نیاز به کار فشرده و مدیریت یک فرآیند بیولوژیکی پیچیده دارد. بهبود زخم مزمن با تعادل بیولوژیکی و مولکولی خوب حاصل می شود که شامل کنترل هموستاز، التهاب (التهاب)، تکثیر (تکثیر در رشد سلولی) و فرآیندهای ترمیم مجدد است.

 

برای گذراندن دوره مدیریت زخم با ما تماس بگیرید.

عوامل متعددی باید برای بهبود زخم وجود داشته باشد. بستر زخم با عروق خونی خوب با سیستم ایمنی قوی ضروری است. بهبود غیرطبیعی زخم زمانی رخ می دهد که شرایط مطلوب وجود نداشته باشد و باعث انتقال زخم از فاز حاد به فاز مزمن می شود.

 

زمان دقیق اپیتلیال سازی کامل برای بهبود زخم بسته به عوامل زیادی از جمله بیماری های همراه، افزایش شاخص توده بدنی، محل آناتومیکی و داروها متفاوت است. با این حال، صرف نظر از علت، بهبود زخم معمولاً با سرعت قابل اندازه گیری پایدار و قابل اندازه گیری پیشرفت می کند.

 

روش های درمانی زیادی از جمله دبریدمان را می توان برای مراقبت و درمان زخم مزمن ذکر کرد. در طول دبریدمان، بافت مرده، نکروزه و/یا عفونی در زخم مزمن برداشته می‌شود تا تعداد میکروارگانیسم‌هایی که ممکن است مانع از بهبودی شوند، کاهش یابد. سپس عفونت مزمن زخم درمان می شود، بهبود بافت تسریع می شود.

 

 بیشتربدانید؛دوره آنژیوگرافی در تهران-دوره CRRT در تهران-دوره آموزش CRRT-مدرک بین المللی

مراکز درمان زخم مزمن

بیمار زخم مزمن در واقع نشان دهنده گروهی است که بسیاری از رشته های پزشکی به آن علاقه مند هستند، اما هیچ شاخه ای به طور کامل آنها را پذیرفته است. درمان زخم مزمن شخصی است. مراقبت از زخم مزمن یک فرآیند طولانی، خسته کننده و پرهزینه است که نیاز به صبر دارد. البته در کشور ما مراکز درمانی زخم مزمن زیادی وجود دارد.

 

مراکز زخم مزمن معمولاً شامل روش‌های صرفاً جراحی (ارتوپدی، جراحی عمومی، جراحی عروق، جراحی پلاستیک) یا روش‌های درمان تکمیلی هستند. با این حال، نتایج نشان داد که مدیریت زخم مزمن با رویکرد یک طرفه نمی تواند موفقیت آمیز باشد. در کلینیک ما، هدف اصلی تعیین بهترین برنامه درمانی به منظور افزایش توانایی ترمیم زخم مزمن بیمار و جلوگیری از قطع عضو (قطع عضو) تا حد امکان از طریق مشاوره (تبادل نظر) با متخصص است. پزشکان (ارتوپدی، جراحی عمومی، بیماری های عفونی و غیره).

 

پرستاران دوره دیده ما در تلاشی منطقی، خلاقانه و علمی برای بهبود زخم مزمن که در برابر درمان مرسوم مقاومت می‌کند، مشغول هستند. درمان‌های متخصص تحت هدایت پزشک ما با استفاده از برنامه‌های مراقبتی که فقط برای بیماران ایجاد شده است، مسیری برای بهبودی ارائه می‌دهد. رویکرد ما به این موضوع این است: "هیچ دلیلی برای زندگی با یک زخم التیام نیافته وجود ندارد".

 

ما به خوبی می دانیم که یک زخم مزمن که نیاز به مراقبت دارد، نیاز به یک محیط حمایتی دارد، التیام نمی یابد، و کاهش کیفیت زندگی می تواند باعث مشکلات پزشکی جدی و همچنین دردناک شود. ما درمان شخصی را برای بیماران خود با جنبه زخم مزمن در یک محیط مراقبت و حمایت ارائه می دهیم که به بهبودی کامل شما کمک می کند.

 

مرکز مراقبت از زخم مزمن متشکل از پزشکان و پرستاران متخصص است که از روش های علمی به روز، مقرون به صرفه و علمی برای بهبود زخم استفاده می کنند.

 

خدمات مراقبت از زخم در منزل

ارائه خدمات در زمینه "مراقبت از بیمار در منزل" برای مراقبت از زخم های مزمن در بیماران مسن، بستری بسیار مهم است. در این راستا، تیم حرفه ای پزشکان ما نه تنها مراقبت و درمان زخم مزمن را برای بیماران خود اعمال می کنند، بلکه بستگان بیماران را برای انجام مراقبت از زخم در منزل آموزش می دهند و اطلاعات مستمری در این زمینه ارائه می دهند.

 

دوره مدیریت زخم و استومی

سوختگی شرایطی است که در آن قسمتی یا تمام پوست در اثر عوامل خارجی مانند گرما، مواد شیمیایی، برق یا تشعشع آسیب دیده است. شدت سوختگی از خفیف تا شدید متغیر است و در صورت عدم درمان می تواند عوارض جدی ایجاد کند.

سوختگی می تواند در اثر عوامل مختلفی مانند آب داغ، روغن، بخار، آتش، آفتاب سوختگی، مواد شیمیایی، شوک الکتریکی و تشعشع ایجاد شود. بنابراین، درجه و درمان سوختگی ممکن است متفاوت باشد. در این مقاله به چیستی سوختگی ها و درجات سوختگی می پردازیم.

 

درجه سوختگی

سوختگی ها بر حسب درجه آنها طبقه بندی می شوند. این طبقه بندی با توجه به اینکه سوختگی روی کدام لایه های پوست تاثیر می گذارد و عمق آن چقدر است، تعیین می شود. درجه سوختگی به شرح زیر طبقه بندی می شود:

 

سوختگی درجه 1

سوختگی های درجه یک روی لایه بالایی پوست (اپیدرم) تاثیر می گذارد. این نوع سوختگی ها اغلب سوختگی های خفیف مانند آفتاب سوختگی نامیده می شوند. قرمزی پوست، تورم خفیف و درد ممکن است رخ دهد. این نوع سوختگی ها معمولاً در عرض 3-5 روز بهبود می یابند و معمولاً نیازی به درمان جدی ندارند.

 

سوختگی درجه 2

سوختگی درجه دو روی اپیدرم و لایه های درم پوست تاثیر می گذارد. این نوع سوختگی ها معمولاً در اثر تماس با مایعاتی مانند آب داغ یا روغن رخ می دهد. قرمزی پوست، تاول، تورم و درد ممکن است رخ دهد. این نوع سوختگی ها معمولاً در عرض 2-3 هفته بهبود می یابند و ممکن است نیاز به درمان جدی داشته باشند.

 

سوختگی درجه 3

سوختگی درجه سوم تمام لایه های پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. این نوع سوختگی ها معمولاً در اثر آتش سوزی، برق گرفتگی یا تماس با مواد شیمیایی رخ می دهد. ممکن است تغییر رنگ سفید یا سیاه، پوسته پوسته شدن و درد روی پوست ایجاد شود. این نوع سوختگی ها نیاز به درمان جدی دارند و روند بهبودی می تواند طولانی باشد.

 

سوختگی درجه 4

سوختگی درجه چهار بر تمام لایه های پوست تاثیر می گذارد و به بافت های زیرین آسیب می رساند. این نوع سوختگی ها معمولا به دلیل برق گرفتگی یا گرمای بیش از حد اتفاق می افتد. تغییر رنگ سیاه، پوسته پوسته شدن و درد ممکن است روی پوست ایجاد شود. این نوع سوختگی ها نیاز به درمان جدی دارند و روند بهبودی می تواند طولانی باشد.

 

درمان سوختگی

درمان سوختگی بسته به درجه و اندازه سوختگی متفاوت است. در حالی که سوختگی های جزئی معمولاً در خانه قابل درمان هستند، سوختگی های جدی باید در یک مرکز مراقبت های بهداشتی درمان شوند.

 

بیشتر بدانید: دوره جامع آموزش SPSS-دوره آموزش تکنسین داروخانه-دوره جامع و تخصصی پرستاری دیالیز-دوره دیالیز در تهران-مراقبتهای پرستاری در شیمی درمانی

برای گذراندن دوره مدیریت زخم با ما تماس بگیرید.

درمان سوختگی در منزل

سوختگی درجه پایین معمولاً در خانه قابل درمان است. برای درمان چنین سوختگی هایی می توان مراحل زیر را دنبال کرد:

محل سوختگی را حداقل به مدت 10 دقیقه زیر آب سرد نگه دارید.

محل سوختگی را با یک پارچه تمیز خشک کنید.

ژل آلوئه ورا یا کرم سوختگی را روی محل سوختگی بمالید.

محل سوختگی را با یک پارچه تمیز بپیچید.

محل سوختگی را بالا نگه دارید و مسکن مصرف کنید.

 

درمان سوختگی جدی

سوختگی های جدی باید در یک مرکز مراقبت های بهداشتی درمان شوند. برای درمان چنین سوختگی هایی می توان مراحل زیر را دنبال کرد:

محل سوختگی را حداقل به مدت 10 دقیقه زیر آب سرد نگه دارید.

محل سوختگی را با یک پارچه تمیز خشک کنید.

ژل آلوئه ورا یا کرم سوختگی را روی محل سوختگی بمالید.

محل سوختگی را با یک پارچه تمیز بپیچید.

محل سوختگی را بالا نگه دارید و مسکن مصرف کنید.

محل سوختگی را با یک پارچه استریل بپوشانید و با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید.

مراقبت های پس از سوختگی

مراقبت های پس از سوختگی به تسریع روند بهبود سوختگی و جلوگیری از عوارض کمک می کند. برای مراقبت پس از سوختگی می توان مراحل زیر را دنبال کرد:

 

ناحیه سوختگی را تمیز و خشک نگه دارید.

ژل آلوئه ورا یا کرم سوختگی را روی محل سوختگی بمالید.

محل سوختگی را با یک پارچه تمیز بپیچید.

محل سوختگی را بالا نگه دارید و مسکن مصرف کنید.

ناحیه سوختگی را به طور مرتب بررسی کنید و در صورت مشاهده علائم عفونت فوراً به پزشک مراجعه کنید.

 

روش های پیشگیری از سوختگی

با انجام اقدامات احتیاطی ساده می توان از اکثر سوختگی ها جلوگیری کرد. روش های پیشگیری از سوختگی عبارتند از:

دمای آب گرم را بررسی کنید و از دسترسی کودکان به آب گرم جلوگیری کنید.

با احتیاط از غذاها و نوشیدنی های داغ استفاده کنید.

در محیط های آتشین مراقب باشید و از دسترسی کودکان به آتش جلوگیری کنید.

با مواد شیمیایی به دقت برخورد کنید و کودکان را دور از دسترس آن ها قرار دهید.

برای جلوگیری از آفتاب سوختگی از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و از ماندن طولانی مدت در آفتاب خودداری کنید.

سوختگی مواردی است که بخشی یا تمام پوست در اثر عوامل خارجی آسیب دیده است. سوختگی ها بر اساس درجه آنها طبقه بندی می شوند و درمان آنها با توجه به درجه آنها متفاوت است. در حالی که سوختگی های جزئی معمولاً در خانه قابل درمان هستند، سوختگی های جدی باید در یک مرکز مراقبت های بهداشتی درمان شوند. روش های مراقبت پس از سوختگی و پیشگیری از سوختگی نیز نقش مهمی در درمان سوختگی دارند. اگر دچار سوختگی شدید، فوراً با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید و از مراقبت های پس از سوختگی غافل نشوید.

 

دوره مدیریت زخم

موسسه علم اندیشان پرستاری دوره های مربوط به پرستاری، دیالیز، مدیریت زخم، امدادگری و غیره برگزار می کند. شما می توانید در صورت تمایل و علاقه مندی با ما تماس بگیرید و با افزایش مهارت های خود به صورت حرفه ای وارد بازار کار شده و در این زمینه فعالیت کنید.

دوره مدیریت زخم و استومی

بزرگترین عضو بدن که تمام سطح خارجی بدن را می پوشاند پوست نام دارد. از سه لایه اپیدرم، اندودرم و هیپودرم تشکیل شده است. بر اساس آسیب شناسی، زخم به آسیب تیز گفته می شود که به پوست اپیدرم آسیب می رساند. در این حالت پوست بلافاصله بریده می شود یا پاره می شود. می توان آن را به عنوان شکستن تداوم هر بافت موجود در بدن به دلیل یک موقعیت خارجی مانند اعمال خشونت آمیز یا حوادث تعریف کرد. با مراقبت مناسب می توان آن را بهبود بخشید، برای درمان مناسب باید نوع بریدگی، عمق بریدگی، علت زخم و راه درمان آن را دانست. اگر زخم با درمان پزشکی ارائه نشود، ممکن است منجر به عوارض شود. اجازه دهید انواع مختلف، نحوه درمان آن و نحوه پانسمان زخم را درک کنیم.

برای گذراندن دوره مدیریت زخم با ما تماس بگیرید.

انواع زخم

بر اساس سطح آلودگی، زخم را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:

زخم پاک:
در این حالت، احتمال بهبود زخم بسیار زیاد است، زیرا هیچ موجودی در اطراف آن وجود ندارد.

زخم آلوده:
به دلیل آسیب تصادفی رخ می دهد و موجودات بیماری زا در اطراف آن یافت می شوند.

زخم عفونی:
این بیماری توسط ارگانیسم های بیماری زا ایجاد می شود که به طور مساوی تکثیر می شوند و منجر به یک علامت بالینی به نام عفونت می شود.

زخم کلونیزه:
این یک وضعیت مزمن است که در آن شانس بهبود زخم دشوار است.

زخم باز:
آسیبی که شامل شکستن بافت خارجی یا داخلی می شود، زخم باز نامیده می شود. بیشتر زخم های باز را می توان در خانه درمان کرد.

انواع مختلف زخم های باز به شرح زیر است:

سایش: هنگامی که پوست مالش می شود یا خراشیده می شود تا سطحی ناهموار ساییده شود. در این مورد از زخم خونریزی زیادی وجود ندارد، اما برای جلوگیری از عفونی شدن باید آن را تمیز کرد.

پارگی: پارگی پوست یا بریدگی عمیق را پارگی می گویند. حوادث ناشی از ماشین آلات یا ابزار یا چاقو باعث پارگی می شود. اگر پارگی عمیق باشد، خونریزی می تواند بیش از حد باشد.

سوراخ: سوراخ کوچکی که در اثر میخ یا سوزن ایجاد می شود، سوراخ نامیده می شود. خونریزی ممکن است چندان شدید نباشد اما اگر سوراخ به اندازه کافی عمیق باشد، می تواند به اندام های داخلی آسیب برساند.

از بین رفتن: پارگی کامل یا جزئی پوست و زیر بافت را آولژن می گویند. در حوادثی مانند شلیک گلوله یا انفجار یا حوادث له کردن بدن رخ می دهد. در صورت خروج خونریزی شدید است.

زخم بسته: آسیب در زیر اپیدرم خارجی اتفاق می افتد و در معرض محیط بیرونی قرار نمی گیرد.

بیشتر بدانید: دوره آموزش مراقبت های ویژه ICU-OH-دوره آموزش جامع CCU-دوره آموزش CCU-دوره ICU-OH

انواع زخم های بسته عبارتند از:

کوفتگی: به عنوان یک نوع رایج آسیب ورزشی شناخته شده است. می تواند به عروق خونی کوچک، ماهیچه ها، مویرگ ها، بافت ها، اندام های داخلی و گاهی اوقات استخوان ها نیز آسیب برساند. رنگ در ناحیه آسیب دیده پوست از مایل به قرمز به مایل به آبی تغییر می کند.

هماتوم: آسیبی که به مویرگ ها و رگ های خونی آسیب می رساند و در نتیجه جریان خون در فضای محدودی ایجاد می شود. این ضایعه به صورت ضایعه اسفنجی، لاستیکی و توده مانند خواهد بود که دردناکتر است. این می تواند کوچک یا بزرگ باشد و می تواند در زیر پوست یا داخل بدن ظاهر شود.

صدمات له شدن: به دلیل فشردن بخشی از بدن در بین دو سطح در اثر نیروهای فشار زیاد ایجاد می شود.

پانسمان زخم

درمان زخم متفاوت است و به عوامل مختلفی بستگی دارد. سن و نوع پوست عمده ترین مواردی هستند که نیاز به روش درمان زخم و کم کردن آن در معرض عفونت دارند. علاوه بر جلوگیری از عفونت، مراقبت مناسب برای درمان زخم باید انجام شود و از این رو پانسمان مهم است. پانسمان بسته به عواملی مانند نوع زخم، محل آن، بزرگی و شدت زخم انجام می شود. برای بهبود و جلوگیری از عوارض بعدی که ممکن است برای زخم اتفاق بیفتد، از روشی با تماس مستقیم برای کمک به بهبود آن استفاده می‌کنیم که به آن پانسمان زخم می‌گویند.

انواع مختلف پانسمان زخم عبارتند از:

پارچه: رایج ترین و مفیدترین آن پانسمان پارچه ای است. برای محافظت از زخم های باز که به دلیل صدمات در ناحیه حساس یا شکستگی بیش از حد پوست یا خراشیده شدن زانو یا بریدگی ناراحت کننده ایجاد می شود استفاده می شود. به عنوان اولین لایه محافظ، پزشکان از پانسمان پارچه ای استفاده می کنند.

فوم: اینها برای زخم هایی که بوی بدی دارند خوب است. به بهبود زخم و حفظ رطوبت کمک می کند. بسته به برند مورد استفاده، نرم و جاذب هستند. با مرطوب نگه داشتن زخم ها، مایعات اضافی موجود در زخم ها را جذب می کند.

شفاف: پزشکان برای نظارت بر بهبود زخم از نوع شفاف پانسمان استفاده می کنند. اینها بیشتر در سوختگی ها، محل های برش جراحی و زخم ها استفاده می شوند. اینها انعطاف پذیرتر هستند و به دلیل لایه نازکی که دارند، راحت تر هستند.

هیدروکلوئید: این پانسمان های غیر قابل تنفس و خود چسب هستند. آنها با ایجاد شرایط مرطوب به بهبود سریع کمک می کنند. سطح این پانسمان ها با ماده ای پوشیده شده است که دارای پلی ساکارید و سایر پلیمرها است. بنابراین این ژل ها به بهبود سریع زخم کمک می کنند زیرا در تماس مستقیم با آن هستند. اینها بیشتر در سوختگی ها، زخم های نکروزه، زخم های فشاری و پوشش های تحت فشار استفاده می شوند.

هیدروژل: برای زخم هایی که خشک هستند و فقط نیاز به کمی کمک برای بهبود دارند، از هیدروژل استفاده می شود. اینها با کاهش درد به مرطوب نگه داشتن زخم کمک می کند و همچنین راحت است. اینها برای بهبودی قوی روی زخم های بزرگ استفاده می شوند. از آنجایی که حاوی مایع اضافی است که باعث رشد سلولی می شود، از این مواد برای سوختگی های درجه دو نیز استفاده می شود.

کلاژن: این انواع معمولا برای زخم های مزمن استفاده می شود. اینها به عنوان پوست دوم موقت عمل می کنند. جایگزین مناسبی برای نوع سنتی پانسمان است. این به حذف سلول های مرده، سفت شدن لبه ها و تشویق تشکیل رگ های خونی کمک می کند.

التیام زخم

بهبودی پوست که بلافاصله پس از آسیب شروع می شود و ممکن است سال ها طول بکشد، ترمیم زخم نامیده می شود. در لایه اپیدرمی یافت می شود. این عمل در سه مرحله التهاب، تکثیر و بازسازی انجام می‌شود. اختلال در هر یک از این مراحل منجر به ترمیم غیر طبیعی زخم می‌شود.

دو نوع درمان زخم وجود دارد:

بهبود اولیه: زخم غیر عفونی و کاملاً تقریبی به روشی بدون عارضه که شامل زخم‌های جراحی نیز می‌شود، بهبود می‌یابد.

بهبود ثانویه: اگر به دلیل عفونت، هیپوکسی یا اختلال در عملکرد سیستم ایمنی در روند بهبودی اختلال ایجاد شود، این مرحله شروع می شود. آنها مستعد بهبودی ضعیف و عفونت هستند.

نتیجه

زخمی که در زندگی روزمره برای موجودات زنده اتفاق می افتد شایع ترین است. بنابراین، مراقبت مناسب برای بهبود زخم برای جلوگیری از عوارض بیشتر مورد نیاز است. هنگامی که زخم را به درستی درمان می کنیم، می تواند با محافظت از بدن در برابر عفونت ها، به بهبود سریع زخم کمک کند. عوامل مختلفی وجود دارد که به بهبود زخم کمک می کند و در صورت غفلت، شدت آن افزایش می یابد.