دیالیز بین المللی؛ کلیه ها یک عملکرد حیاتی برای بدن فراهم می کنند، دفع مواد زائد موجود در جریان خون از طریق ادرار. در صورت نارسایی کلیه در مرحله نهایی، کلیه ها دیگر نمی توانند این عملکرد را انجام دهند و باید به دیالیز متوسل شد. در حال حاضر دو نوع دیالیز امکان پذیر است، همودیالیز و دیالیز صفاقی. برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیه، دیالیز مادام العمر لازم است، مگر اینکه بتوانند از پیوند کلیه بهره مند شوند.

بیمار تحت دیالیز

کلیه ها و نارسایی کلیه

برای گذراندن دوره های آموزشی دیالیز با ما تماس بگیرید

کلیه ها اندام های حیاتی هستند که نقش فیلتر اساسی را ایفا می کنند. آنها مواد زائد را از بدن خارج می کنند، عمدتاً به شکل اوره و کراتینین، قبل از دفع آنها در ادرار. در عین حال، آنها حفظ غلظت ثابت خون آب و نمک های معدنی را تضمین می کنند.

آسیب شناسی مزمن کلیه می تواند منجر به نارسایی مزمن کلیه شود. چندین مرحله از نارسایی کلیه متمایز می شود و آخرین مرحله تکامل، نارسایی نهایی کلیه است، زمانی که کلیه ها دیگر قادر به انجام نقش خود در تصفیه و تصفیه خون نیستند. از آنجایی که کلیه ها دیگر نمی توانند این عملکرد حیاتی را انجام دهند، پیش آگهی حیاتی بیمار در خطر است و استفاده از یک روش پزشکی برای تصفیه خون، یعنی دیالیز، ضروری است. بدون دیالیز، یا اگر دیالیز برای مدت طولانی قطع شود، بیمار در معرض موارد زیر قرار می گیرد:

هیپرکالمی (پتاسیم اضافی در خون) که می تواند باعث ایست قلبی شود.

بار بیش از حد آب و نمک باعث ادم و فشار خون بالا می شود.

در صورت نارسایی کلیه در مرحله نهایی، تنها دو گزینه درمانی می تواند به بیماران ارائه شود:

دیالیز

پیوند کلیه

 

می توان با چندین زمینه مواجه شد:

بیماران مستقیماً بدون گذراندن مرحله دیالیز پیوند شده اند.

بیماران پیوندی را پس از چندین ماه یا سال دیالیز انجام دادند.

بیماران پیوند زده شده، رد پیوند را ارائه می دهند و باید قبل از پیوند بعدی دیالیز شوند.

بیماران غیر پیوندی که باید مادام العمر تحت دیالیز باشند.

تصمیم برای تغییر به دیالیز

معمولا زمانی فرا می رسد که با وجود رژیم غذایی و درمان دارویی، کلیه ها دیگر قادر به انجام وظایف مختلف خود نیستند. زباله جمع می شود، آب اضافی دیگر حذف نمی شود و تعادل یونی (سدیم، پتاسیم و غیره) دیگر رعایت نمی شود. سپس درمان جایگزینی برای عملکرد کلیه، به نام دیالیز، برای تصفیه منظم خون ضروری می شود. تصمیم برای شروع دیالیز به شکایت بیمار نیز بستگی دارد.

دیالیز، فرآیند فیلتراسیون

دیالیز یک فرآیند فیلتراسیون است که در آن زباله ها از مواد ضروری برای عملکرد بدن جدا می شوند. این فرآیند فیلتراسیون از طریق یک پارتیشن نیمه قابل نفوذ (به اصطلاح غشای زیست سازگار، یعنی سازگار با خون و در نتیجه بیمار را در معرض خطر بسیار کم عوارض جانبی قرار می دهد) انجام می شود. زباله های خون از طریق غشاء به مایع دیالیز (در طرف دیگر غشاء) جریان می یابد. این مایع ترکیبی نزدیک به پلاسمای خون دارد. گفته می شود غشایی که از طریق آن فیلتراسیون انجام می شود نیمه تراوا است زیرا به مولکول های کوچکی مانند سدیم یا پتاسیم اجازه عبور می دهد، اما برای مثال گلبول های قرمز و پروتئین ها را حفظ می کند.

 بیشتربدانید؛دوره آنژیوگرافی در تهران-دوره CRRT در تهران-تئوری دیالیز-مدرک بین المللی-گواهی بین المللی

همودیالیز، هموفیلتراسیون و دیالیز صفاقی

در همودیالیز، خون بیمار از طریق یک لوله کوچک به کلیه مصنوعی فرستاده می شود که غشاهای فیلتراسیون و محلول دیالیز را در خود جای داده است. خون پس از تصفیه به بیمار بازگردانده می شود. همودیالیز در بیمارستان، مرکز خوددیالیز یا در خانه انجام می شود.

همودیافیلتراسیون که به طور فزاینده ای گسترش می یابد، تکنیکی است که بسیار شبیه به همودیالیز است. یا در یک مرکز دیالیز بیمارستانی یا در یک مرکز خود دیالیز انجام می شود. این مزیت بهبود تحمل از دست دادن آب و نمک (اولترافیلتراسیون) است و امکان کنترل بهتر پارامترهای بیولوژیکی و خالص سازی برخی سموم اورمیک (کنترل بهتر پتاسیم، سطوح فسفات سرم، اسیدوز...) را فراهم می کند.

بیماران همچنین می توانند دیالیز طولانی مدت شبانه (6 تا 8 ساعت 3 بار در هفته) را انتخاب کنند. این تکنیک به برخی از بیماران اجازه می دهد تا به فعالیت حرفه ای خود ادامه دهند. مانند همودیافیلتراسیون، مزیت تضمین تحمل بهتر و همچنین کنترل بهتر پارامترهای مختلف را ارائه می دهد.

در مورد دیالیز صفاقی، خون خارج از بدن گرفته نمی شود، بلکه صفاق بیمار است، یعنی غشایی که اندام های شکم را می پوشاند و به عنوان غشای تصفیه عمل می کند. محلول دیالیز از طریق لوله یا کاتتر وارد شکم می شود. دیالیز صفاقی در خانه هم انجام می شود.

همودیالیز فردا

همودیالیز از بدو پیدایش پیشرفت بسیار زیادی داشته است. با این حال، این تکنیک هنوز کامل است. دیالیز فردا چگونه خواهد بود؟

در مرحله پیشرفته در ایجاد نارسایی کلیه، دیالیز اجباری می شود: کلیه مصنوعی مسئول تصفیه و فیلتر کردن خون است. بیمارانی که همودیالیز - یکی از رایج ترین انواع دیالیز - را انتخاب می کنند، باید سه تا چهار بار در هفته به بیمارستان مراجعه کنند تا به مدت سه تا پنج ساعت به کلیه مصنوعی متصل شوند.

اولین دستگاه های دیالیز

در بلژیک، اولین دستگاه‌های همودیالیز در اواخر دهه 1960 مورد استفاده قرار گرفت. بیماران به مدت هشت ساعت به دستگاه متصل بودند.

همودیالیز امروز

چهل سال بعد، می توان در نظر گرفت که همودیالیز یک تکنیک عملاً کامل شده است. امروزه دستگاه دیالیز از یک دستگاه فشرده تشکیل شده است. اکثر بیماران مبتلا به نارسایی کلیه دیالیز را به خوبی تحمل می کنند. عوارض بسیار کمتر است. نسل فعلی ماشین‌ها همچنین امکانات فنی بیشتری مانند دوز جداگانه ترکیب دیالیز را ارائه می‌دهند.

همودیالیز آینده

آیا همودیالیز همچنان در آینده پیشرفت زیادی خواهد کرد؟ یک چیز مسلم است: تعداد ساعات صرف شده برای دیالیز کاهش نخواهد یافت. سه تا چهار ساعت حداقل کاری است که کلیه های سالم در 48 ساعت انجام می دهند. زمان های کوتاه تر دیالیز در واقع منجر به افزایش علائم بیماری و مرگ و میر بیشتر می شود.

مسیر گردش خون

از سوی دیگر، هنوز هم می‌توان مسیر دسترسی به گردش خون را بهبود بخشید. افراد مبتلا به نارسایی کلیه، به دلیل سن یا شرایط قلبی عروقی مرتبط با بیماری، اغلب عروق خونی ضعیف تری دارند. تکنیک‌های نیش زدن به‌ویژه از طریق استفاده از سوزن‌های بهتر هنوز هم احتمالاً تکامل می‌یابند. به طور مشابه، بهبود در تجهیزات کاتتر و مراقبت‌ها می‌تواند فراوانی عفونت‌ها را کاهش دهد.

بدون دیالیز بیشتر زندگی کنید

این پیشگیری است که اولویت دارد. بسیاری از بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی هنوز اطلاعات کمی دارند. آنها نمی دانند چه رفتارهایی را اتخاذ کنند تا درمان دیالیز خود را تا زمانی که ممکن است به تعویق بیندازند. کلید: درک بهتر بیماری، نظارت دقیق بر درمان دارویی، تغذیه مناسب و ورزش کافی.